18
1 Toe Jetro, die priester van Mídian, Moses se skoonvader, hoor alles wat God
aan Moses en aan sy volk Israel gedoen het—dat die HERE Israel uit Egipte
uitgelei het—
2 het Jetro, Moses se skoonvader, Sippóra, die vrou van Moses, geneem—nadat hy
haar teruggestuur het—
3 en haar twee seuns. (Die naam van die een was Gersom, want hy het gesê: Ek het
‘n vreemdeling geword in ‘n vreemde land;
4 en die naam van die ander was Eliëser; want, het hy gesê, die God van my vader
is my hulp en het my van Farao se swaard verlos.)
5 En Jetro, Moses se skoonvader, het met sy seuns en sy vrou na Moses gekom in
die woestyn waar hy by die berg van God met die laer gestaan het.
6 En hy het Moses laat weet: Ek, jou skoonvader Jetro, kom na jou met jou vrou
en haar twee seuns saam met haar.
7 Daarop gaan Moses uit, sy skoonvader tegemoet, en hy het gebuig en hom gesoen;
en hulle het na mekaar se welstand gevra en in die tent ingegaan.
8 Moses vertel toe aan sy skoonvader alles wat die HERE aan Farao en aan die
Egiptenaars, ter wille van Israel, gedoen het; al die moeilikheid wat hulle op
die pad oorgekom het, en dat die HERE hulle verlos het.
9 En Jetro het hom verheug oor al die goeie wat die HERE aan Israel gedoen het,
dat Hy hulle uit die hand van die Egiptenaars verlos het.
10 Daarop sê Jetro: Geseënd is die HERE wat julle verlos het uit die hand van
die Egiptenaars en uit die hand van Farao, wat die volk onder die hand van die
Egiptenaars uit verlos het.
11 Nou weet ek dat die HERE groter is as al die gode, naamlik in die saak waarin
hulle vermetel was teen hulle.
12 Daarop het Jetro, Moses se skoonvader, ‘n brandoffer en slagoffers geneem tot
eer van God. En Aäron en al die oudstes van Israel het gekom om saam met Moses
se skoonvader brood te eet voor die aangesig van God.
13 En die volgende dag het Moses gesit om reg te spreek vir die volk; en die
volk het voor Moses gestaan van die môre tot die aand toe.
14 En toe Moses se skoonvader sien alles wat hy vir die volk doen, sê hy: Wat is
dit wat jy vir die volk doen? Waarom sit jy alleen, en die hele volk staan voor
jou van die môre tot die aand toe?
15 En Moses antwoord sy skoonvader: Omdat die volk na my kom om God te raadpleeg.
16 As hulle ‘n saak het, kom hulle na my; en dan moet ek regspreek tussen die
partye en die insettinge van God en sy wette bekend maak.
17 Maar Moses se skoonvader sê vir hom: Die ding wat jy doen, is nie goed nie.
18 Jy sal heeltemal uitgeput raak, jy sowel as hierdie volk wat by jou is. Want
die saak is te swaar vir jou; jy kan dit nie alleen doen nie.
19 Luister nou na my; ek sal jou raad gee, en God sal met jou wees. Wat jou
betref, wees jy die verteenwoordiger van die volk by God en bring jy die sake
voor God,
20 en onderrig hulle in die insettinge en die wette, en maak hulle die weg
bekend waarop hulle moet gaan, en die werk wat hulle moet doen.
21 Maar kies jy uit die hele volk bekwame manne wat God vrees, betroubare manne
wat onregverdige wins haat. En stel dié aan oor hulle: owerstes oor duisend,
owerstes oor honderd, owerstes oor vyftig en owerstes oor tien;
22 en laat hulle voortdurend oor die volk die regspraak uitoefen: al die groot
sake moet hulle na jou bring, maar in al die klein sake moet hulle self
regspreek. Maak dit so ligter vir jou, en laat hulle saam met jou dra.
23 As jy dit doen en God dit jou beveel, kan jy dit uithou en sal ook al hierdie
mense tevrede na hulle woonplek gaan.
24 Moses het toe geluister na sy skoonvader en alles gedoen wat hy gesê het—
25 Moses het bekwame manne uit die hele Israel gekies en hulle as hoofde oor die
volk aangestel—owerstes oor duisend, owerstes oor honderd, owerstes oor vyftig
en owerstes oor tien.
26 En hulle het voortdurend oor die volk die regspraak uitgeoefen: die moeilike
sake het hulle na Moses gebring, maar in al die klein sake self reggespreek.
27 Toe het Moses sy skoonvader laat gaan, en hy het na sy land getrek.
*~ Hoofstuk 19 ~*
1 In die derde maand ná die uittog van die kinders van Israel uit Egipteland, op
dieselfde dag, het hulle in die woestyn Sinai gekom—
2 hulle het van Ráfidim af opgebreek en in die woestyn Sinai gekom en in die
woestyn laer opgeslaan. En Israel het daar teenoor die berg laer opgeslaan.
3 Maar Moses het opgeklim na God toe, en die HERE het hom van die berg af
toegeroep en gesê: So moet jy aan die huis van Jakob sê en aan die kinders van
Israel verkondig:
4 Julle het self gesien wat Ek aan die Egiptenaars gedoen het, en dat Ek julle
op arendsvlerke gedra en julle na My toe gebring het.
5 As julle dan nou terdeë na my stem luister en my verbond hou, sal julle my
eiendom uit al die volke wees, want die hele aarde is myne.
6 En júlle sal vir My ‘n koninkryk van priesters en ‘n heilige nasie wees. Dit
is die woorde wat jy aan die kinders van Israel moet meedeel.
7 En Moses het gekom en die oudstes van die volk laat roep en hulle al hierdie
woorde voorgehou wat die HERE hom beveel het.
8 Toe antwoord die hele volk eenparig en sê: Alles wat die HERE gespreek het,
sal ons doen. En Moses het die woorde van die volk aan die HERE oorgebring.
9 En die HERE het met Moses gespreek: Kyk, Ek sal in ‘n dik wolk na jou toe kom,
dat die volk kan hoor as Ek met jou spreek, en hulle ook vir altyd aan jóu kan
glo. Want Moses het die woorde van die volk aan die HERE meegedeel.
10 Verder het die HERE aan Moses gesê: Gaan na die volk en heilig hulle vandag
en môre, en laat hulle hul klere was
11 en hulle gereed hou teen die derde dag. Want op die derde dag sal die HERE
voor die oë van die hele volk op die berg Sinai afdaal.
12 Ook moet jy vir die volk ‘n grens rondom aanwys en sê: Pas op dat julle nie
op die berg klim of sy voet aanraak nie. Elkeen wat die berg aanraak, moet
sekerlik gedood word.
13 Geen hand mag hom aanraak nie; maar hy moet sekerlik gestenig of sekerlik met
‘n pyl geskiet word; of dit ‘n dier of ‘n mens is—hy mag nie lewe nie. As die
ramshoring lang geluide blaas, mag hulle op die berg klim.
14 Toe het Moses van die berg af na die volk gegaan en die volk geheilig, en
hulle het hul klere gewas.
15 En hy het aan die volk gesê: Hou julle klaar teen die derde dag; moenie naby
die vrou kom nie.
16 En op die derde dag toe dit môre word, was daar donderslae en blitse en ‘n
swaar wolk op die berg en die geluid van ‘n baie sterk basuin, sodat die hele
volk wat in die laer was, gebeef het.
17 Daarop het Moses die volk uit die laer gelei om God te ontmoet, en hulle het
gaan staan by die voet van die berg.
18 En die hele berg Sinai het gerook, omdat die HERE in ‘n vuur daarop
neergedaal het. En sy rook het opgetrek soos die rook van ‘n oond, en die hele
berg het vreeslik gebewe.
19 Toe die geluid van die basuin sterker en sterker word, het Moses gespreek, en
God het hom telkens hardop geantwoord.
20 Terwyl die HERE op die berg Sinai neerdaal, op die top van die berg, het die
HERE Moses na die top van die berg geroep, en Moses het opgeklim.
21 En die HERE het vir Moses gesê: Klim af, waarsku die volk, dat hulle nie na
die HERE toe deurbreek om te sien en baie van hulle dan val nie.
22 En ook die priesters wat naby die HERE kom, moet hulleself heilig, sodat die
HERE nie teen hulle losbreek nie.
23 Toe het Moses die HERE geantwoord: Die volk kan nie op die berg Sinai klim
nie, want U het ons self gewaarsku en gesê: Baken die berg af en heilig dit.
24 Daarop sê die HERE vir hom: Gaan heen, klim af. Dan moet jy, en Aäron saam
met jou, opklim; maar die priesters en die volk mag nie deurbreek om na die HERE
toe op te klim nie, sodat Hy nie teen hulle losbreek nie.
25 En Moses het na die volk toe afgeklim en hulle dit aangesê.
*~ Hoofstuk 20 ~*
1 Toe het God al hierdie woorde gespreek en gesê:
2 Ek is die HERE jou God wat jou uit Egipteland, uit die slawehuis, uitgelei
het.
3 Jy mag geen ander gode voor my aangesig hê nie.
4 Jy mag vir jou geen gesnede beeld of enige gelykenis maak van wat bo in die
hemel is, of van wat onder op die aarde is, of van wat in die waters onder die
aarde is nie.
5 Jy mag jou voor hulle nie neerbuig en hulle nie dien nie; want Ek, die HERE
jou God, is ‘n jaloerse God wat die misdaad van die vaders besoek aan die
kinders, aan die derde en aan die vierde geslag van die wat My haat;
6 en Ek bewys barmhartigheid aan duisende van die wat My liefhet en my gebooie
onderhou.
7 Jy mag die Naam van die HERE jou God nie ydellik gebruik nie, want die HERE
sal die een wat sy Naam ydellik gebruik, nie ongestraf laat bly nie.
8 Gedenk die sabbatdag, dat jy dit heilig.
9 Ses dae moet jy arbei en al jou werk doen;
10 maar die sewende dag is die sabbat van die HERE jou God; dan mag jy géén werk
doen nie—jy of jou seun of jou dogter, of jou dienskneg of jou diensmaagd, of
jou vee of jou vreemdeling wat in jou poorte is nie.
11 Want in ses dae het die HERE die hemel en die aarde gemaak, die see en alles
wat daarin is, en op die sewende dag het Hy gerus. Daarom het die HERE die
sabbatdag geseën en dit geheilig.
12 Eer jou vader en jou moeder, dat jou dae verleng mag word in die land wat die
HERE jou God aan jou gee.
13 Jy mag nie doodslaan nie.
14 Jy mag nie egbreek nie.
15 Jy mag nie steel nie.
16 Jy mag geen valse getuienis teen jou naaste spreek nie.
17 Jy mag nie jou naaste se huis begeer nie; jy mag nie jou naaste se vrou
begeer nie, of sy dienskneg of sy diensmaagd, of sy os of sy esel of iets wat
van jou naaste is nie.
18 En toe die hele volk die donderslae en die blitse en die geluid van die
basuin en die rokende berg bemerk, het die volk dit gesien en gebewe en op ‘n
afstand bly staan.
19 En hulle het vir Moses gesê: Spreek u met ons, dat ons kan luister; maar laat
God nie met ons spreek nie, anders sterwe ons.
20 Toe antwoord Moses die volk: Wees nie bevrees nie, want God het gekom om
julle te beproef en dat sy vrees voor julle oë mag wees, sodat julle nie sondig
nie.
21 So het die volk dan op ‘n afstand bly staan. Maar Moses het nader gegaan na
die wolkedonkerheid waar God was.
22 Toe sê die HERE vir Moses: So moet jy met die kinders van Israel spreek:
Julle het self gesien dat Ek met julle van die hemel af gespreek het.
23 Julle mag naas My geen silwergode maak en geen goue gode vir julle maak nie.